Welkom op Foster-Rabbits !

Het idee voor deze blog komt voort uit het feit, dat we zúlke schattige pleeg-konijntjes hebben, dat we dat met iedereen willen delen.

Hoe we daar dan aan gekomen zijn ?  Laat ik bij het begin beginnen:

Er was eens... een lief kinderboerderij-konijntje dat door ons werd geadopteerd. We noemden hem Polleke en bijna 10 jaar mocht hij bij ons zijn. Achteraf schaam ik me diep dat we hem uit onwetendheid al die tijd zonder vriendinnetje hebben laten zitten, maar gelukkig had hij in ieder geval wel leuk contact met de hondjes en katten die we gedurende die 10 jaar ook hadden.

                                                               Polleke
Polleke was ons 'gein-konijn'. Hij vond het geweldig om stilletjes steeds dichter bij onze perzische kat (een heuse diva) te gaan zitten, om vervolgens met een laatste sprong z'n kont tegen haar aan te gooien. Waarop ze hem een venijnige blik toewierp en nog nét niet zuchtte, terwijl je haar zag denken 'Stom beest... moet ik me weer helemaal opnieuw gaan wassen...' en daar dan ook driftig mee begon.

In 2008 las ik een stukje in De Bode over de pas opgerichte konijnenopvang Het Dierenparadijs in Roosendaal. Daar worden gedumpte konijnen opgevangen en wordt hen een tweede kans geboden op een gelukkig leven bij een nieuw baasje. Ik vond het zo'n mooi idee, dat ik het stukje bewaarde voor als Polleke er niet meer zou zijn. Begin 2010 lag hij opeens dood in zijn hok. Na een hoop verdriet en een mooi afscheid hebben we hem op zijn lievelingsplekje in de tuin begraven.

En toen... stond daar ineens een leeg hok en hupste er geen konijntje meer door de tuin. We vonden het helemaal nix, dus zijn we op de site van Het Dierenparadijs gaan kijken. Daar stonden heel veel hele lieve konijntjes op en we ontdekten dat konijnen het gelukkigst zijn met een soortgenootje erbij. Al snel hadden we een afspraak bij Het Dierenparadijs en kozen daar "Broer & Zus Konijn" (Umberto & Ushi) uit, inmiddels beter bekend als U2. Later kwam er nog een mooie dame bij, Ulrike genaamd, en nu hebben we dus U3.                                                   Ushi, Ulrike & Umberto
Aangezien ze bij Het Dierenparadijs wel een extra paar handen konden gebruiken en ik het erg leuk vind om tussen de konijnen (én de schatten van mensen daar) te vertoeven, probeer ik elke week een middag daar te gaan helpen. Er is van alles te doen; hokjes schoonmaken, reismandjes en kooien uitsoppen, de langharige konijnen borstelen, voeren en... misschien wel het allerleukst van alles: verplicht kleintjes knuffelen tijdens de koffie. Tegelijk met de koektrommel, komt er nu een reismandje op tafel, met de vraag: "Konijntje erbij ?!"

De laatste maanden werden er nogal wat zwangere konijntjes binnengebracht, dus waren er heel wat kleintjes waarvoor een pleeggezin werd gezocht, waar ze konden socialiseren. Het ging dan in eerste instantie om de mannetjes, die voor circa 2 maanden ergens ondergebracht moesten worden. Ze mogen namelijk met 8 weken weg bij hun moeder en als ze 4 maanden oud zijn, kunnen ze gecastreerd worden. Dit alles om te voorkomen dat de konijnenpopulatie nóg meer uit de hand loopt. Als het goed is worden ze na deze ingreep snel geadopteerd en kunnen ze genieten van een mooi leven.

Nou... en zo is het gekomen dat we nu, naast onze eigen konijnen, nog een paar schatjes over de vloer hebben om te... nou ja, noem het maar
socia-logeren.