16 juni 2012:
Een week of twee geleden besloten meneer en mevrouw Merel te gaan hokken in onze tuin. Nou ja, 'hokken'... het is meer 'nesten' natuurlijk.
Al snel bleek dat ze van plan waren een gezinnetje te gaan stichten, want ze vlogen af en aan met takjes, gras en allerlei ander materiaal om een stevig en warm thuis te bouwen.

Af en toe kwamen er wat jaloerse eksters proberen het prille geluk te verstoren, die wij dan weg stuurden.
Hierdoor hadden meneer en mevrouw al snel door aan wiens kant wij stonden en bleven ze ongestoord hun nestje bouwen, ook als wij in de buurt waren.

Na een paar dagen leek het of er niet meer gebouwd werd en waren ze ook niet zo vaak meer te zien. We dachten dat ze zich toch hadden laten afschrikken voor de eksters, maar... niets bleek minder waar, want ineens zat mevrouw in het nestje. Zou het dan toch waar zijn?!

Weer een paar dagen later was ze weer een tijdje weg van het nest. Voorzichtig ging ik op een krukje staan en voelde in het nestje. Ik voelde eitjes liggen, volgens mij wel een stuk of 4 en ze waren nog heel warm! Mama had het nest dus niet verlaten, maar ja... ze moest natuurlijk zelf ook eten en even later was ze er weer.

En sinds 3 dagen is het zover; er woont nu een hele familie Merel in onze tuin! Heerlijk beschut tegen weer en wind, in de kamperfoelie onder de veranda. De eerste dag hoorden we de kindertjes heel zachtjes piepen, maar nu zijn ze muisstil, zeker als de ouders weg zijn om eten voor hen te zoeken. Die storen zich niet aan ons en vliegen zelfs af en aan met snaveltjes vol wormpjes en ander 'lekkers' als we pal onder het nestje staan om een glimps op te vangen van het nieuwe leven.
Het is heel mooi om te zien hoe pa en ma samenwerken; moeder zit op het nest, vader komt aanvliegen en landt op de lantaarnpaal naast onze tuin.
Hij fluit even en vliegt dan naar een tafeltje dat onder het nest staat.
Dan fluit hij een ander deuntje en vliegt in de kamperfoelie, vlak naast het nest. Ma verlaat vervolgens het nest om zelf eten te gaan zoeken en pa gaat de kindertjes voeren.
Geweldig om dit vlak voor je neus te zien gebeuren!

Gisteren was er even dikke paniek, toen de eksters weer eens op visite kwamen. Pa en ma waren allebei van het nest en durfden niet terug te gaan. De kindertjes zaten dus kwetsbaar en weerloos in het nest op hen te wachten. Nadat mijn man de eksters verjaagd had, ging moeder meteen weer naar het nest en vader vloog een ere-rondje om zijn hoofd en ging op het huis een bedankje zitten fluiten!

Vandaag was het nest weer een tijdje 'onbevrouwd' en erg stil. Voorzichtig voelde ik er in en stuitte op iets bloots en warms. Ik heb op de gok wat foto's gemaakt, want ik wilde ze niet verstoren. De kwaliteit is dus slecht, maar zoals je hieronder ziet, de kindertjes maken het goed en volgens mij is het een vierling. Kijk nou, zijn ze niet mooi van lelijkheid?!?!?

19 juni 2012:

Zoals je ziet groeien de kleine mereltjes erg goed! Pa en ma vliegen af en aan om de vier buikjes te vullen.
Soms heeft pa geen zin om op te passen. Dan geeft hij de wormpjes af aan ma en is er meteen weer van tussen.
Als moeder bij het nest is en klaar is met voeren, gaat ze op de kleintjes zitten om ze warm te houden.
Vader wil ze best van tijd tot tijd eten geven, maar warmhouden is er niet bij; hij zit op de rand van het nest en bewaakt het fort.

20 juni 2012:
Eén van de vier monden om te voeden... (beetje wazig, but you get the picture)


Ze beginnen al veertjes te krijgen. Vooral dat dons op kun kopje maakt ze erg schattig.
En dat ze steeds met hun kopjes dezelfde kant uit zitten is erg grappig.

Zoals je ziet is er één eitje niet uitgekomen, maar ach... 4 van de 5 is niet slecht. Het ligt in elk geval niet aan de ouders, want die zorgen heel goed voor hun kinders; zelfs tijdens de onweersbui en stortregens blijven ze af en aanvliegen met eten!

23 juni 2012:
Moet je zien hoe snel ze groeien! Ze zien er nu erg grappig uit, met die donsveertjes boven hun oogjes.

26 juni 2012:
Ze passen nu niet eens meer allemaal ín het nest! Twee zitten erin en, zoals je ziet, twee zitten bovenop hen. De donsveertjes zijn ook bijna verdwenen.

28 juni 2012:
Vanochtend was ik in de tuin, toen ik vader-merel met wat besjes in zijn snavel zag zitten. Ik ging snel weer naar binnen, zodat hij z'n kindertjes kon gaan voeren. Maar eenmaal binnen, zag ik dat hij achter in de tuin bleef zitten en dat er een van de kleintjes vanuit de rhodondendron naar hem toevloog! Aangezien moeder ook niet meer op het nestje zat, heb ik een foto gemaakt om in het nest te kunnen kijken. En... het bleek inderdaad leeg, op dat ene zielige eitje na...

Kort daarna kwam een van de jongen 'afscheid' nemen. Het zat uitgebreid en trots te poseren op de schutting. Ik mocht heel dichtbij komen om een laatste foto van hem/haar te maken.


               "Bedankt voor de gastvrijheid. Ik trek de wijde wereld in!"

Wie weet komen ze nog eens terug om een eigen gezinnetje te stichten.

augustus 2012:  
Ja hoor, ze komen nog regelmatig terug in de tuin. In elk geval 1 vrouwtje en 1 mannetje. Ze zitten nog niet helemaal goed in hun verenkleed en zijn helemaal niet bang van ons. Vandaar dat ik er van uitga dat het er 2 uit 'ons' nestje zijn.

het vrouwtje

het mannetje

16 december 2012:
Nog steeds zitten er regelmatig merels in de tuin, die helemaal niet bang zijn en dus gewoon blijven zitten totdat je op een meter afstand bent.
Vandaag zaten er drie mannetjes en één vrouwtje op de schutting te bedelen om wat lekkers.
Helaas was ik net te laat met het fototoestel, maar zou het echt zo kunnen zijn dat dit het nestje van toen is?